Uncategorized

Het was ergens eind vorig jaar. Ik liep met de hond mijn dagelijkse ochtendrondje om vervolgens te starten met mijn werkdag. Tijdens de wandeling voelde ik me onrustig, er verschenen lijstjes in mijn hoofd met alle acties die ik op ‘moest’ pakken, de volle mailbox die mij al maanden achtervolgde, de voetbaltraining die ik nog moest voorbereiden, de stappen die ik met ‘Klopt’ wilde zetten maar waar ik geen tijd voor had. De balans in mijn leven was duidelijk ver te zoeken…

Deze gevoelens kende ik al langer. Maar hé, mijn to-do-lijst lonkt en ik moet door! Dus raap ik mezelf weer bij elkaar en schuif ik dat gevoel van onrust snel naar de achtergrond. Ik verschijn vervolgens met een glimlach en optimisme op mijn werk en ben er voor mijn gezin.

Dat is wat ik heel goed kan: schouders eronder en weer door. Hiermee geef ik antwoord op de overtuigingen die ik met me mee draag; hard werken, zet je gevoel uit en zorg dat alles op rolletjes loopt.

Dit keer wist ik dat er wat anders nodig was. Ik voelde aan alles dat – als ik in mijn oude groef zou blijven hangen – ik meer van hetzelfde zou krijgen. En uiteindelijk zou mijn lijf voor mij gaan kiezen in de vorm van lichamelijke klachten of zelfs een burn-out.

Ik heb de tijd genomen om mezelf af te vragen wat me echt dwars zat, wat maakte dat ik me zo moe voelde? Waar wil ik mijn energie wel in steken en wat vind ik echt belangrijk in mijn leven?

Die vragen heb jij jezelf ook vast wel eens gesteld. Ik in ieder geval wel, al meerdere keren. Ik weet precies wat belangrijk voor mijn is; minder stress, meer ruimte voor mijn gezin en hobby’s en meer ruimte om te ondernemen en ontwikkelen, lezen, fietsen….

Toch was er steeds iets wat mij tegen hield om een stap te maken. Een gevoel van falen kwam bij me op. De klus waar ik mee bezig was, is nog lang niet klaar. Zouden anderen vinden dat ik opgeef? Of misschien denken dat ik het niet kan? En welke financiële gevolgen heeft mijn verlangen? (Ik heb kinderen die toch het liefst elk jaar op wintersport gaan en mooie Nikies dragen :-)) En ja, status speelde ook mee. Kan ik loslaten wat ik heb, niet wetende wat ervoor in de plek komt? Durf ik te vertrouwen op mijzelf?

Na gesprekken met mijn man en vriendinnen maar vooral ook door tijd met mezelf door te brengen, heb ik de sprong gemaakt. Ik heb losgelaten wat er was en ben op zoek gegaan naar een uitdaging die beter past bij wat belangrijk voor mij is. En weet je, deze uitdaging kwam sneller dan gedacht!

Het aankijken en doorleven van oude overtuigingen hebben mij geholpen om een keuze in het hier en nu te maken. Een keuze met respect voor mijn oude overtuigingen maar vanuit wat nu goed voor mij is. Daarmee is mijn energie weer gaan stromen en ligt de wereld aan mijn voeten!

Ben jij je ervan bewust welke invloed stress heeft op jouw lichaam? Heel langzaam sluipt het erin en verleg je steeds een beetje je grens. Je voelt niet meer wat er in je lichaam gebeurt, waardoor je niet meer op een manier kunt reageren die je beschermt. Net zo lang totdat je lichaam begint te sputteren.

Door je bewust te zijn van de signalen van je lichaam en er werkelijk naar te luisteren en handelen kun je lichamelijke klachten of een burn-out voor zijn. Het vraagt de moed om hoofd en hart (opnieuw) te verbinden.

Neem jij regelmatig adempauze om te voelen wat je lijf je te vertellen heeft?

Voor mij klopt het weer!

‘Ik heb al een keer een opstelling gedaan op het thema boosheid, dan is het toch klaar?’ Zo meldt ze zich. Ze vertelde over haar boosheid en hoe graag ze daar vanaf wil. Ze heeft er last van en schaamt zich ervoor. Met andere woorden: het moet weg!

Oké, laten we gaan van start gaan en gaan staan. Wie uit jouw systeem van herkomst moeten we erbij halen? Ze geeft aan dat haar moeder erbij moet komen. Ze kiest iemand uit de groep voor haar moeder en plaatst haar in de ruimte. We nemen de tijd en laten het veld zijn werk doen.

Ik vraag haar op wie haar moeder zo boos is. Ze vertelt dat moeder een zware jeugd heeft gehad. Er was weinig ruimte, onvoorwaardelijke aandacht en liefde voor moeder. Terwijl ze dit vertelt begint ze te huilen en vindt herkenning. Ook voor haar was weinig ruimte en onvoorwaardelijke liefde. Ook was er weinig ruimte om haar ware gevoelens te uiten. Ik vraag haar of ze haar moeder wel eens verteld heeft hoe boos ze zich voelt. Nee, die ruimte is er nooit geweest. Ze wist hoe moeilijk moeder het had gehad en hield zich daarom in.

Dit is een hele normale reactie als kind. Je bent verbonden aan je moeder en hebt haar nog om te overleven en bij je systeem te horen. Door je aan te passen aan de situatie bestaat het risico dat je gaat zorgen voor je moeder. uit loyaliteit hou je haar uit de wind.

Ik vraag haar haar boosheid uit te spreken naar haar moeder. Ze begint rustig maar dat neem ik niet. Ik wil voelen dat ze het meent. En dan komt ze, ze schreeuwt haar boosheid eruit en duwt haar moeder naar achter. Dikke tranen rollen over haar wangen. De boosheid mag er in alle hevigheid zijn.

Dan ontstaat er ruimte voor rust en acceptatie. Moeder en dochter kijken elkaar aan en moeder zegt dat het oké is. Er is opluchting. Opluchting voor de boosheid die er mocht zijn en het besef dat de boosheid niet weg hoeft maar een functie heeft.

Hoe harder je je best doet om je emoties weg te stoppen, hoe meer deze emoties zich via de achterdeur weer aandienen. Emoties hebben een functie. Boosheid is bijvoorbeeld de energie die het oplevert om te handelen wanneer een ander over onze grens gaat.

Soms ervaren mensen tertiaire gevoelens. Deze gevoelens hebben een systemische achtergrond, ze geven een ‘oneigen’ gevoel. Je kunt ze bijvoorbeeld herkennen doordat de boosheid groter is dan passend bij de situatie. Ze werken verlammend en het maakt je hopeloos en radeloos; ‘Ik heb er al van alles aan gedaan maar de gevoelens blijven bestaan’. Je wint dan op kracht maar vindt niet de innerlijke rust.

Een tertiaire emotie ontstaat doordat je onderdrukte gevoelens van iemand anders uit je systeem hebt overgenomen. Ze zijn dus geen weergave van een eigen ervaring of trauma, ze zijn niet te verklaren aan een actuele situatie. Je kunt deze identificatie opheffen door ze terug te geven aan de oorspronkelijke persoon.

Herken jij tertiaire gevoelens en krijg je er geen grip op? Mogelijk kan een opstelling jou helpen.

Ik roep het al jaren: ‘ik ga voor mezelf beginnen’. Een groot verlangen wat ik steeds voor me uit schoof… Ik zag anderen om me heen de stap maken, enthousiast hun plannen ontwikkelen en delen.

En ik? Ik was aan het wachten. Wachten tot de kinderen groot genoeg zijn, wachten op een financieel goede basis, wachten op afgeronde opleiding, wachten op mensen die zich door mij willen laten begeleiden, wachten op goedkeuring van de mensen om me heen, wachten op…. Er was altijd wel een reden om te wachten. Ik kon mezelf er heerlijk achter verschuilen én ik hoefde niet in actie te komen.

De behoefte om mijn ideeën vol in de wereld te zetten, om het van de daken te schreeuwen, werd steeds groter. Dat heeft gevraagd om het onderzoeken van mijn rafelrandjes, de moed om met mijn kwetsbaarheid te komen én het nemen van het risico om vol op mijn snufferd te gaan.

Ik heb in mijn leven vaak het gevoel van ‘net niet’ ervaren. Zo heb ik mijn CIOS-diploma later gehaald waardoor ik niet bij de grote diploma-uitreiking was, ook was ik vaak de eeuwige tweede tijdens sportwedstrijden.

Het gevoel van ‘net niet’ was voor mij veilig en bekend. Dit was de saboteur die mij, op de momenten dat ik succesvol had kunnen zijn, met een onbewuste beweging klein hield. Een saboteur die voorkwam dat ik zou falen of gekwetst zou worden. Deze saboteur heeft mij beschermd voor gevoelens van schaamte maar hij hield me ook weg van mijn succes.

Het nemen van je succes of de angst om te falen hebben te maken met diepgewortelde ervaringen rondom schaamte. Je stelt jezelf steeds de vraag; kan ik mezelf laten zien zoals ik ben? Hoor ik er dan nog bij?

Succes- een faalangst zijn gerelateerd aan de lotsgeschiedenis van je familie van herkomst, aan vormende gebeurtenissen rondom bijvoorbeeld lijden en geluk of slagen en falen. Ooit in het leven waren controle en perfectie van levensbelang om bij je familie van herkomst te horen.

Als je door de ogen van de ander naar jezelf kijkt, zoek je de toestemming om succesvol te zijn bij de ander. Je legt de verantwoordelijkheid buiten jezelf.

Door op zoek te gaan naar jouw onbewuste beweging en deze te herkennen, sla je de weg in naar succes.

Ben jij nieuwsgierig naar jouw onbewuste beweging? Neem contact met mij op voor een vrijblijvende kennismaking.